استرس سمی تکامل طبیعی را از مسیر درست منحرف می کند .

به احتمال زیاد شما چیزی در مورد استرس سمی شنیده اید یا خوانده اید - شاید از طریق رسانه ها ، از طریق یک پزشک یا سایر متخصصان پزشکی ، یا از طرف یکی از اعضای خانواده ، دوست یا همسایه. ولی اطلاعات موجود به زبان فارسی کم هستند و دو ویدیو ان هم بصورت زیر نویس در آپارات پیدا کردیم . متأسفانه ، یافتن اطلاعات گمراه کننده یا نادرست بسیار آسان است.ما این اطلاعات را از مقاله ی مرکز کودک در حال تکامل در خصوص استرس سمی ترجمه و منتشر کرده ایم تا آشفتگی موجود را از بین ببریم و به شما کمک کنیم تا حقایق مربوط به استرس سمی را گام به گام بیاموزید .

آینده هر جامعه به توانایی آن در پرورش رشد سالم نسل آینده بستگی دارد. اکنون تحقیقات گسترده در مورد زیست شناسی استرس نشان می دهد که با فعال شدن بیش از حد یا طولانی مدت سیستم های پاسخ به استرس در بدن و مغز ، می توان رشد سالم را از بین برد. چنین استرس سمی می تواند اثرات مخربی بر یادگیری ، رفتار و سلامتی در طول عمر داشته باشد.

یادگیری نحوه کنار آمدن با مشکلات بخشی مهم از رشد سالم کودک است. وقتی تهدید می شویم ، بدن ما را با افزایش ضربان قلب ، فشار خون و هورمون های استرس مانند کورتیزول آماده می کند تا ، قادر به پاسخ دهی مناسب باشیم . وقتی سیستم های پاسخ استرس کودک خردسال در محیطی از روابط حمایتی با بزرگسالان فعال می شوند ، این اثرات فیزیولوژیکی بافر (تعدیل )می شوند و دوباره به حالت اولیه برمی گردند. با این حال ، اگر پاسخ استرس شدید و طولانی مدت باشد و روابط حمایت کننده برای کودک در دسترس نباشد ، در نتیجه ی این امر می تواند آسیب ببیند ، سیستم ها و ساختار مغز ضعیف شود ، و این تأثیرات مادام العمر را به همراه خواهد داشت.

تشخیص بین سه نوع پاسخ به استرس مهم است: مثبت ، قابل تحمل و سمی. همانطور که در زیر توضیح داده شده است ، این سه اصطلاح به تأثیرات سیستم واکنش استرس بر بدن و نه به خود واقعه یا تجربه استرس زا اشاره دارد:

پاسخ استرس مثبت یک قسمت طبیعی و اساسی از رشد سالم است ، که با افزایش مختصر ضربان قلب و افزایش خفیف در سطح هورمون مشخص می شود. برخی از شرایطی که ممکن است باعث پاسخ مثبت استرس شود : روز اول با مراقب جدید یا دریافت ایمن سازی تزریقی است.

پاسخ استرس قابل تحمل ، سیستم های هشدار دهنده بدن را در نتیجه مشکلات شدیدتر ، با دوام بیشتر ، مانند از دست دادن یکی از عزیزان ، یک فاجعه طبیعی یا یک آسیب ترسناک ، به میزان بیشتری فعال می کند. اگر فعال سازی محدودیت زمانی داشته و با روابط با بزرگسالان که به کودک کمک می کنند خود را وفق دهد ، مغز و سایر اندام ها از اثرات مخرب بهبود می یابند.

پاسخ استرس سمی می تواند زمانی اتفاق بیفتد که کودک ناملایمات شدید ، مکرر و / یا طولانی مدت را تجربه کند - مانند سو ء استفاده جسمی یا عاطفی abuse، بی توجهی مزمن ، سو مصرف مواد یا بیماری روانی مراقب ، قرار گرفتن در معرض خشونت و / یا بارهای انباشته از مشکلات اقتصادی خانواده - بدون پشتیبانی کافی از بزرگسالان.

این نوع فعال سازی طولانی مدت سیستم های پاسخ به استرس می تواند توسعه معماری مغز و سایر سیستم های اندام را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با استرس و اختلالات شناختی را تا سالهای بزرگسالی افزایش دهد.

وقتی پاسخ استرس سمی به طور مداوم اتفاق می افتد ، یا توسط چندین منبع ایجاد می شود ، می تواند برای سلامتی جسمی و روانی فرد - برای یک عمر آسیب جدی داشته باشد. هرچه تجارب نامطلوب در دوران کودکی بیشتر باشد ، احتمال تاخیر در رشد و مشکلات بعدی سلامتی ، از جمله بیماری های قلبی ، دیابت ، سوء مصرف مواد و افسردگی بیشتر است. تحقیقات همچنین نشان می دهد که روابط حمایتی و پاسخگو با بزرگسالان مراقبت کننده در اوایل زندگی می تواند از اثرات مخرب واکنش استرس سمی جلوگیری کرده یا اثرات آن را معکوس کند.

آیا همه استرس ها آسیب رسان است؟

نه. فعال شدن طولانی مدت سیستم های پاسخ به استرس در بدن می تواند آسیب رسان باشد ، اما برخی از استرس ها بخشی طبیعی از زندگی است. یادگیری نحوه کنار آمدن با استرس قسمت مهمی از پیشرفت تکاملی است. ما نیازی به نگرانی در مورد استرس مثبت نداریم ، استرس کوتاه مدت ، یا استرس قابل تحمل ، که جدی تر است اما با روابط حمایتی از بین می رود. با این حال ، فعال شدن مداوم سیستم های پاسخ به استرس در بدن به دلیل تجارب مزمن یا آسیب زا در غیاب مراقبت و روابط پایدار با بزرگسالان ، به ویژه در دوره های حساس رشد اولیه ، می تواند برای ساختار مغز و سایر سیستم های اندام در حال رشد سمی باشد.

چه عواملی باعث سمی شدن استرس می شود؟

اصطلاحات استرس مثبت ، قابل تحمل و سمی به اثرات سیستم پاسخ استرس بر بدن و نه به خود واقعه استرس زا اشاره دارد. به دلیل پیچیدگی سیستم های پاسخ به استرس ، سه سطح از نظر بالینی قابل اندازه گیری نیستند - آنها صرفاً راهی برای دسته بندی شدت نسبی پاسخ به شرایط استرس زا هستند. میزان تأثیرات نامطلوب پایدار در رویدادهای استرس زا تا حدی توسط پاسخ بیولوژیکی فرد تعیین می شود (بواسطه هم زمینه های ژنتیکی و هم وجود روابط حمایتی که به تعدیل پاسخ استرس کمک می کند) و تا حدی توسط مدت ، شدت ، زمان ، و زمینه تجربه استرس زا

برای جلوگیری از آسیب ناشی از پاسخ استرس سمی چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

موثرترین پیشگیری کاهش در معرض قرار گرفتن کودکان خردسال در شرایط بسیار استرس زا ، مانند سو استفاده مکرر ، غفلت مزمن ، بیماری روانی مراقب یا سو ء مصرف مواد ، و یا خشونت یا درگیری مکرر است.
برنامه ها یا خدمات می توانند شرایط را اصلاح کنند یا روابط پایدار و تعدیل کننده را با مراقبان بزرگسال فراهم کنند. تحقیقات نشان می دهد ، حتی در شرایط استرس زا ، ایجاد هر چه زودتر روابط حمایتی و پاسخگو با بزرگسالان مراقبت کننده در اوایل زندگی می تواند از اثرات مخرب پاسخ استرس سمی جلوگیری کرده و یا اثرات آن را معکوس کند.

یادگیری نحوه کنار آمدن با مشکلات بخشی مهم از تکامل سالم است. در حالی که پاسخ های استرس متوسط ​​و کوتاه مدت در بدن می توانند رشد را تقویت کنند ، استرس سمی یک فعالیت قوی و غیر قابل بازگشت سیستم مدیریت استرس بدن است که در صورت عدم حمایت محافظتی بزرگسالان رخ می دهد . بدون مراقبت بزرگسالان از کودکان برای تعدیل اثرات استرس بی وقفه ناشی از فقر شدید ، غفلت ، سو استفاده یا افسردگی شدید مادر می تواند ساختار مغز در حال رشد را ضعیف کند ، و عواقب و اثرات مضر طولانی مدت بر یادگیری ، رفتار و سلامت جسمی و روانی به همراه دارد.