راهنمای بالینی درمان رفلاکس معده به مری در شیرخواران نارس (ویرایش ۲۰۱۸)

بالاآوردن شیر درنوزادان و بویژه نوزادان نارس در بیشتر موارد فرایندی تکاملی است .در این مقاله به شرح این مشکل پرداخته ایم .این مقاله برگرفته از اخرین راهنمای درمانی در این زمینه است .

راهنمای بالینی درمان رفلاکس معده به مری در شیرخواران نارس (ویرایش ۲۰۱۸)

آکادمی طب اطفال آمریکا کمیته جنین و نوزاد

رفلاکس گاستروازوفاژیال (معده ای مروی) تقریبا در تمام نوزادان نارس وجود دارد .این مسئله فرایندی فیزیولوژیک است که به علت شل شدن  مکرر و گذرای اسفنکتر تحتانی مری ورژیم غذایی مایع با حجم بالا و موقعیت خاص وابسته به سن بدن ، رخ می دهد  . بنابراین این مسئله نشانه ای تکاملی و نرمال است  که با افزایش سن  برطرف می‌شود در صورتی که رفلاکس باعث آسیب به مخاط ناحیه تحتانی مری شود پاتولوژیک در نظر گرفته می شود .

به دلیل آنکه بیشتر موارد رفلاکس در ناحیه تحتانی مری دارای اسیدیته پایین هستند و مایعات معده با تغذیه مکرر رقیق می گردند احتمال آسیب به ناحیه تحتانی مری توسط اسید کم است
علائم و علایمی که در شیرخواران نارس   به  رفلاکس  نسبت داده می شود  شامل  عدم تحمل شیر ، وزن گیری کم ،  بالا آوردن مکرر ، بند آمدن نفس  و کاهش میزان اکسیژن خون  و کاهش ضربان قلب ،علائم  رفتاری  شامل  تحریک پذیری  و بی قراری  پس از تغذیه است .

در مطالعات انجام شده سنجش میزان اسید در ناحیه انتهای مری ارتباط این علائم افزایش اسید درد ناحیه انتهای مری ثابت نشده و علائم در طول زمان بدون درمان بهبود می یابند.

دقیق ترین روش سنجش وجود رفلاکس در شیرخواران نارس ، امپدانس چند کانالی داخل مری ست که اغلب همراه با چک  کردن همزمان اسیدیته (PH) معده است .

امپدانس چند کانالی داخل مری میتواند حرکت مایعات ،غذاهای جامد و هوا را ردیابی کند و می تواند نشان دهد یک ماده غذایی حرکت رو به جلو و یا بازگشتی دارد و و در کدام محل از مری قرار دارد .اندازه گیری اسیدیته تحتانی مری به تنهایی روش مطمئنی نیست .

اگرچه فلوروسکوپی با ماده حاجب تصاویری از رفلاکس فراهم می کند نمی‌تواند بین  رفلاکس مهم و یا غیر مهم از لحاظ بالینی افتراق ایجاد کند.

اطلاعات در خصوص رابطه احتمالی بین بدتر شدن بیماری ریوی و میکرواسپیره کردن محتویات معده در نوزادان تحت تهویه مکانیکی پراکنده است .و مطالعات بیشتری برای بررسی اثر درمان رفلاکس بر روی بیماری ریوی مورد نیازاست.

تفاوت های قابل ملاحظه ای در تشخیص و درمان رفلاکس گاستروازوفاژیال در بین بخش های مراقبت ویژه نوزادان های مختلف وجود دارد که شاید به علت تشخیص بر اساس یافته های بالینی و علائم و نشانه ها و یا دوره درمانی دارویی و غیردارویی به جای استفاده از تست های تشخیصی دقیق است

اقدامات نگهدارنده برای کنترل رفلاکس نظیر موقعیت قرارگیری بدن بر روی دست چپ ،بالا بردن سر، تغییراتی در رژیم غذایی نشان داده نشده که در شیرخواران نارس علائم رفلاکس را کاهش دهند

برای شیرخواران بیشتر از ۳۲ هفته با محاسبه سن پس از آخرین قاعدگی ،درمان های معطوف به خواب شامل قرار دادن بر روی شکم بر روی یک سطح صاف و سفت و خودداری از استفاده از تجهیزات تجاری که برای بالا نگه داشتن سر در گهواره استفاده می شوند باید به عنوان مدلی برای والدین نوزادانی که در شرف ترخیص هستند اهمیت داده شود

در شیرخواران نارس تشخیص بالینی رفلاکس، اغلب با مواد دارویی درمان میشوند. با این وجود فقدان شواهد اثربخشی و شواهد رو به رشد مضرات قابل توجه  که ناشی از ناشی از انسداد در جریان نرمال اسید معده است مطرح کننده  استفاده سختگیرانه مواد دارویی  در نوزادان نارس است.  

gastroesophageal Reflux in Preterm Infants Clinical Practice Guidelines (2018)